تعهد

بیاید با خودمون صادق باشیم.

واقعیت اینه که ۹۹ درصد رابطه ها سطحی و زودگذر هستن. این «واقعیته»...

حالا میای به خودت دروغ میگی و به خودت تلقین می‌کنی که این با قبلیا فرق داره و اینو باید بگیرمش و تا پیری رو باهاش تصور میکنی! این دروغ مقدمه ی «شکست» تواِ...

واقعیت اینه که تو اول باید یه نگاه به خودت بندازی که شرایطشو داری اصلا یا نه؟

هرچقدر این دروغ ها به خودت بیشتر بشه ؛ بیشتر تو چاهِ شکست فرو میری...

وقتی تو یه رابطه ی سطحی وارد میشی و اونو زیادی جدی میگیری : متعهد میشی , صداقت زیاد به خرج میدی , زیر و بم خودتو شرح میدی , حساس میشی و کلی فیلتر برای خودت میذاری و طرف مقابلت رو میندازی تو این قیف فیلتر , همه رو خط میزنی و اونو میذاری تو اولویت , همه ی اینا باعث لطمه به دو طرف میشه در «روابط سطحی» ...

وقتی از ۱۰ ازدواج ۹ تاش به طلاق ختم میشه, بعد انتظار داری دوس دخترت که چند وقته باهاشی به پات پیر شه؟!

بنظر من شل کن بره... لذت ببر... برای رابطه های سطحی و پشمکی انقد فیلتر نذارو انقد کندوکاو نکن طرفتو ؛ که اگه یه روز خواست بره یک کلام بهش بگو : خوش گذشت بسلامت؛ بابت خاطره های خوبمون ممنون...

اینو یادتون باشه هیچ پارتنری قرار نیست کنار شما متحمل سختی بشه ؛ هیچکس قرار نیست کنار شما از صفر بسازه ؛ هیچکس قرار نیست همراه و کمک کننده ی شما باشه . کسی که به شما میگه من بهت ایمان دارم با هم می‌سازیم بدونید به بلوغ کافی نرسیده و قطعا داره هزیان ناشی از تاثیرات هورمونی به شما تحویل میده...

برای رسیدن به آرامش و آسایش تو زندگی دو نفره : هر دو طرف باید تا یه مسیری رو تنها طی کرده باشن و به یه جایگاهی که از دیدگاه خودشون جایگاه امن و راضی کننده ای هست رسیده باشند...

وقتی تو خودت از زندگی فعلیت ناراضی هستی انتظار داری طرف مقابلت بیاد معجزه کنه؟؟؟ نخیر آقا ؛ اونم میاد میرینه کف دستت و اونوقت گل بگیر به سرت.

برای اینکه حالت خوب باشه تو گزینه ی اول باید با خودت صادق باشی ؛ روزی که متوجه شدی شرایطشو داری ؛ همون موقع آدمی سر راهت قرار میگیره که مشابه خودت شرایطشو داره اونوقت اون آدم بررسی کن و متعهدش شو و این دور باطل رو تمومش کن.