معاشرت

عده ی کمی برای معاشرت مناسب‌اند و باید به ویژه از مراوده با طبایع پست پرهیز کرد....

اگر کسی به این فکر بیفتد که وابستگی من به دیگری بیشتر از وابستگی دیگری به من است؛ ناگاه دچار این احساس می‌شود که گویی آن دیگری چیزی از من دزدیده است سپس خواهد کوشید تلافی کند و آن چیز را پس بگیرد...

تنها راه برتری یافتن بر دیگران این است که آدمی به هیچ وجه نیازی به دیگران نداشته باشد و این را نشان بدهد...

از این رو توصیه می‌شود که بگذاریم هرکس ؛ چه زن ؛ چه مرد؛ گاهگاه احساس کند که میتوانیم از اون صرف نظر کنیم : این کار دوستی را مستحکم میکند...

حتی نزد بعضی ها بی‌فایده نیست که گاهی رفتار خود را با ذره ای تحقیر نسبت به آنان بیامیزیم...